Mircea Eliade upoznao nas je sa mitom „arhetipova i ponavljanja“ gdje tradicionalne zajednice arhaičnom ontologijom odbijaju i suprotstavljaju se konkretnom vremenu i konkretnoj povijesti.

Ako je netko iz bivše vlade sinonim arhaičnog i arhetipskog djelovanja i ponašanja, onda je to svakako Petar Čobanković.

Nitko me nije više asocirao na salonskog Jovu Čarugu, od Petra Čobankovića, bilo da je bio ministar poljoprivrede ,bilo da je bio ministar regionalnog razvoja. Upravo zato što su slavonci u njemu prepoznavali salonskog Jovu Čarugu, bio im je drag i omiljen! Za njega su na sajmove dovlačili tamburaše, njemu su pripremali bogate „trpeze“ prepune slavonskih delicija. Prema njemu su se odnosili arhaično i arhetipski, sve dok Bajić a i sami seljaci nisu to demitologizirali.