Taj način poslovanja su u Njemačkoj još prije dvadesetak godina regulirali. Što znači, da samo 30% prihoda možeš imati od jedne kompanije/klijenta.

Hipotetska situacija: ako tokom godine odradim jedan posao za jednog klijenta i naplatim uslugu preko obrta, jesam li u prikrivenom radnom odnosu? Prema vama ispada da jesam 🙂

Osim toga, čak i ako uzmemo da nije korektno da paušalni obrtnik radi sa samo jednim klijentom (iako mislim da je to zadiranje u poduzetničku slobodu i potpuno besmisleno), je li korektno od porezne uprave da pusti ljude da rade, bez ikakvih naznaka što je dopušteno a što nije, pa da tek kasnije propisuje pravila i po njima kažnjava? Ne bi li bilo korektnije da su obrtnike unaprijed upozorili što se smatra prikreivenim nesamostalnim radom pa tek onda kažnjavali one koji nastave kršit zakon (nakon što su upozoreni i obaviješteni). Uz ovakvo postupanje teško je vjerovati u poštene namjere porezne uprave.