Tona ugljena u Srbiji trenutno se prodaje po cijeni od 14.000 do, čak, 26.000 dinara, naravno, kada ga ima na skladištima. Lani je tona koštala od 8000 do 15.000 dinara. Trenutno se uglavnom prodaje ugljen iz BiH i Crne Gore, jer se sve količine iz Kolubare troše za proizvodnju struje u termoelektranama, piše portal novosti.rs.

U pojedinim mjestima kupci čekaju na isporuku ugljena i po dva mjeseca. Cijena ugljena na svjetskim je burzama jučer bila oko 350 dolara po toni, a donedavno je tona koštala više od 400 dolara.

Kod beogradskih trgovaca ugljen košta od 20.000 do 25.000 dinara tona. Ugljen “stanari” iz BiH stoji 20.000 s prijevozom, a i crnogorski “Pljevlja” od 23.000 dinara po toni. Potražnja je veća od ponude i sve što pristigne odmah se proda.

Nišlije čekaju na isporuku ugljena od dva tjedna do dva mjeseca. Cijena mrkog ugljena je od 14.100 do 24.000 dinara za tonu.. Kod pojedinih trgovaca je prijevoz besplatan do 40 kilometara udaljenosti, ali ima i onih koji naplaćuju, pa je najbolje da se kupci prvo dobro informiraju.

Na kraljevačkim stovarištima, potrošačima je trenutno na raspolaganju ugljen iz BiH – “stanari” po cijeni od 19.000 dinara. Vlasnici većine stovarišta u srednjoj i zapadnoj Bačkoj kažu da se više i ne sjećaju kad su posljednji put imali ugljen u ponudi.

U Vrbasu navode da su 14 godina dobivali ugljen iz rudnika “Vreoci”, ali je ta isporuka presušila. Poslije remonta u Pljevljima, počeo je stizati ugljen iz tamošnjeg rudnika, koji se na stovarištima u Vrbasu i Crvenki prodaje za 16.500 dinara po toni.

Ranije je dio kostolačkog lignita s površinskog kopa “Drmno” bio usmjeravan za široku potrošnju, ali ove godine sve količine ugljena idu za potrebe termoelektrana u Kostolcu, Svilajncu i Obrenovcu. Zbog toga su bez ugljena u Kruševcu ostali sindikati, organizacije penzionera i invalida rada, kao i stovarišta.

Kikinđani već mjesecima ne mogu kupiti ugljen, a na stovarištima kažu da ga ne mogu nabaviti. To je i najmanje popularan ogrjev u ovom gradu. Proteklih sezona nisu bili zadovoljni ni prodavači ni građani, jer im je isporučivan vlažan i prljav ugljen, zbog kojeg je čišćenje peći bilo nužno svakih pet dana. Zbog toga se građani više opredjeljuju za druge vrste ogrjeva.

Impact poduzetništvo

Olakšavaju život pacijentima: Hrvatske tvrtke napravile čuda od tehnike, prvi prototipi već se testiraju

Employee Wellbeing

Od pripravnika do lidera: ‘Ovdje se ne bojimo pitati, tražiti pomoć i rasti’

Stovarišta u Novom Sadu trenutno prodaju samo ugljen iz Republike Srpske, ugljevički, polukameni, po 18.000 dinara za tonu. Trgovci kažu da im ne stižu dovoljne količine u odnosu na potražnju. I u Kisaču se može naći samo “ugljevik” a tona, s prijevozom do kupca udaljenog oko 30 kilometara, košta 21.000 dinara. Na stovarištima u Pirotu prodaje se ugljen “Pljevlja” po 26.000 dinara za tonu.

Nema ga, ali opet može se naći, poručuju trgovci sa stovarišta u Zrenjaninu. Cijena mrkog je 23.000 dinara za tonu i nema ga stalno u ponudi, a kada se pojavi, uglavnom se brzo proda. Pitanje je, kažu trgovci, hoće li ugljena biti pred zimu, jer su iz rudnika u Kovinu, koji je u havariji i ne radi od svibnja, najavili poskupljenje od čak 70 posto.